Me he quedado en blanco al leer la notícia. He repasado todos los mensajes, pero sigo sin saber que ponerte. Únicamente te conocí por el Chat de webcampista, estuvimos buen rato charlando, tu en tu portugués (yo te lo pedí expresamente). Me hablaste de los pueblos protugueses próximos a Cáceres que mercían la pena visitar. Recuerdo que eran muchos, pero protemí visitar los más posibles. Por las cosas que me escribías que ahora parecen resonar en mi cabeza como si las hubieras pronunciado con tu melosa habla; creí intuir que eras una gran persona, próxima a todo aquel que se te acercara. Desde esa noche despertaste en mi las ganas de poder charlar contigo de viva voz, no ha podido ser...
Un home no mor quan ha tingut amics,
¡ tu els has tingut i a grapats.
Un home no mor quan ha tingut amics,
i els has deixat mostres de la seua bonhomia.
Les teues mostres de bonhomia són com a llavors
que floriran un dia rere un altre al record dels teus amics;
Per això no has mort, ens esperes a la fi dels nostres camins
amb els brazos oberts, com sempre feies
quan arribava cada nou o vell amic.
Un home no ha mort quan ha tingut amics
solament els espera sense preses.
Rafel
(Un hombre no muere cuando ha tenido amigos, y tu los has tenidos a puñados. Un hombre no muere cuando ha tenido amigos y les ha ido dejando muestras de ser hombre de bien. Tus muestras de bien hacer son semillas que florecerán un día tras otro en el recuerdo de tus amigos. Por eso no has muerto, nos esperas al final de nuestros caminos con los brazos bien abiertos, como siempre has hecho tanto si llegaba un nuevo o viejo amigo. Un hombre no ha muerto cuando ha tenido amigos, solamente los espera sin prisas).
SEMPRE ET DUREN AL COR SEMPRE LEVAR-TE-EMOS NO CORAÇÄO